KARANLIKLARIN EFENDİSİ

Karanlık sokaklara attım adımımı
İçimdeki ses gitme diyordu .
Dinlemedim onu biliyordum o ses geçmişimdeki küçük çocuğun seseydi.
Zencirlerini kırıp ulaşmak istiyordu 
Şimdiki arsız gence durduramazdıki 
Çoktan bırakmıştım o küçük masumu
İçimdeki kafese kilitlemiş çıkmaması için
şeytanla yapmıştım anlaşmamı bu dünya 
için fazla masumdu kalamazdı hayatta .
Sola dönmemle görmek istediğim adamı
gördüm o mekruk binada yine birini 
düşürmüştü tuzağına bilmiyorduki 
bu son ruhunu çaldığı avıydı .
Küçük çocuğun cansız bedeni yerde 
kan gölünün içinde yatıyordu . Sessizce 
yaklaştım şeytanın uşağına avcı bıçağımı
çıkardım . Adam pantolonunu toplamış
yerdeki küçük meleğe bakıp ağzının suyunu 
akıtarak kemerini bağlıyordu .
Boğazını yapışmamla bıçağı çektim şah damarına  pis bedeni yere yığıldı . Bıçağı
üstünde temizleyip kapatıp cebime koydum.
Yerdeki meleğin yarasına baktım kasığından
bıçaklanmış . Tam ümidimi kesmişken elini 
oýnattı . Yaşıyordu cebimden tek kullanımlık
telefonu çıkardım . " Giray komiser gel çöpü
temizle ve ambulansıďa ara hızlı ol beceriksiz " deyip kapatıp attım telefonu . 
( Ben karan karanlıkların efendisi ) 
YETIMHANE GÜLLERİ 🖤🖤🖤🖤🖤

Yorumlar

  1. Her zaman ruhumuz geriye dönüşler ile bizden ayrılmaya çalışır.

    YanıtlaSil
  2. Her zaman ruhumuz geriye dönüşler ile bizden ayrılmaya çalışır.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İÇİMDEKİ ÇIĞLIKLAR

ZENNE

RÜZGARLAR SENİN KOKUNU TAŞIYOR